ลาซา แอพโช

สุนัขพันธุ์ลาซา แอพโซ จัดว่าอยู่ในกลุ่มสุนัขพันธุ์หน้าสั้น ซึ่งมีโอกาสเสี่ยงที่เป็นโรคเหล่านี้ ได้แก่

• กลุ่มโรคทางเดินหายใจในสุนัขพันธุ์หน้าสั้น (Brachycephalic obstructive airway syndrome) เป็นภาวะที่มักพบในสุนัขพันธุ์หน้าสั้น เนื่องจากลักษณะโครงสร้างทางเดินหายใจที่พับไปมา ร่วมกับการมีหน้าสั้น ทำให้ทางเดินหายใจถูกปิดกั้นได้ง่าย ส่งผลให้ความสามารถในการออกกำลังกายลดลง ไปจนถึงอาจทำให้มีอาการหายใจลำบากอย่างรุนแรงได้
• ภาวะผิวหนังอักเสบ/ติดเชื้อ (Skin inflammation/infection) เนื่องจากสุนัขพันธุ์หน้าสั้นยังคงมีปริมาณผิวหนังเท่ากับในสุนัขปกติ แต่ด้วยหน้าที่สั้น ทำให้มีผิวหนังส่วนเกินทั้งใบหน้า เกิดเป็นพับผิวหนัง (skin fold) ซึ่งในร่องพับของผิวหนังเป็นพื้นที่ที่อาจเกิดระคายเคือง ไปจนถึงเกิดการติดเชื้อได้ง่ายกว่าผิวหนังปกติ
• แผลหลุมที่ตา (Eye ulcers) มีลักษณะเป็นแผลหลุมบนผิวดวงตาที่สร้างความเจ็บปวดให้กับสุนัขเป็นอย่างมาก ในสุนัขพันธุ์หน้าสั้นมักพบแผลหลุมที่ตาเนื่องจากลักษณะตาโปน ทำให้มีโอกาสสัมผัสกับสิ่งระคายเคืองได้ง่ายกว่าปกติ

นอกจากนี้ยังมีโอกาสพบโรคเหล่านี้

• ภาวะสะบ้าเคลื่อน (Patella luxation)
• ภาวะจอประสาทตาเสื่อม (Progressive retinal atrophy) เป็นความผิดปกติที่สามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรม และในที่สุดอาจส่งผลให้ตาบอดได้
• ภาวะตาแห้ง (Keratoconjunctivitis sicca) เป็นภาวะที่สร้างความเจ็บปวดให้กับสุนัข เนื่องจากการทำงานที่ผิดปกติของต่อมสร้างน้ำตา

เจ้าของลาซา แอพโซในอุดมคติจะต้องเข้าใจว่าภายใต้ขนหนานี้ก็คือสุนัขตัวหนึ่งที่ควรได้รับการฝึก รวมไปถึงการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เช่นเดียวกันกับในสุนัขพันธุ์อื่น แต่เรื่องการดูแลขนของสุนัขพันธุ์นี้อาจจะต้องดูแลมากกว่าปกติหน่อย อย่างการแปรงขนทุกวัน การแต่งขนให้ยาวพอเหมาะอยู่เสมอ เพราะลักษณะขนของสุนัขพันธุ์นี้เกาะตัวเป็นสังคะตังได้ง่าย นอกจากนี้สุนัขพันธุ์นี้ยังเหมาะกับบ้านที่ไม่มีเด็กหรือมีเด็กที่โตพอจะเข้าใจสุนัขได้แล้ว โดยลาซา แอพโซจะตอบแทนด้วยการเป็นคู่หูคู่ใจคอยเฝ้าบ้านให้ แต่ถ้าให้เฝ้าคนเดียวนาน ๆ เจ้าสุนัขพันธุ์นี้ก็อาจจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่

ลาซา แอพโซที่โตเต็มวัยจะต้องการการออกกำลังกาย อย่างน้อยวันละ 30 นาที ร่วมกับกิจกรรมอื่น ๆ เช่น เล่นเกม ของเล่น และเล่นกับเจ้าของ สุนัขพันธุ์นี้เป็นสุนัขพลังเยอะ แต่ก็เพียงพอใจกับการได้เล่นไปเรื่อย ๆ ในพื้นที่บ้าน โดยสิ่งที่ลาซา แอพโซชอบก็คือการได้เดินในระยะทางสั้น ๆ ทุก ๆ วัน แต่ที่ชอบเลยจริง ๆ คือการได้เดินติดตามเจ้าของไปทุกที่

ในสมัยก่อน สมัยที่ยังอยู่ในอารามสงฆ์ที่ทิเบต สุนัขพันธุ์ลาซา แอพโซได้ใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่ปิดและคุ้นชินกับการอยู่ในพื้นที่จำกัดเป็นเวลานาน ซึ่งจุดนี้ได้ถ่ายทอดมาจนถึงลาซา แอพโซในปัจจุบันที่สามารถอยู่ในพื้นที่จำกัด อย่างเช่นพื้นที่ในเมืองได้ ซึ่งก็อยู่ได้จริง ๆ เพียงแต่มีเงื่อนไขเล็กน้อยคือ ขอแค่ได้ออกไปข้างนอกเพื่อเดินเล่นหรือขับถ่ายก็เพียงพอแล้ว

แต่อย่างไรก็ดี ลาซา แอพโซก็มีความสุขกับการอยู่ในพื้นที่ชนบทเหมือนกัน ในบางตัวอาจได้มีโอกาสแสดงความกล้าด้วยการทำหน้าที่ไล่สัตว์รบกวน (ถึงแม้ส่วนใหญ่อาจจะไล่ได้แบบงง ๆ ก็ตามที

โดยทั่วไป ร่างกายของสุนัขตัวเล็กจะมีการเผาผลาญที่รวดเร็วกว่าในสุนัขขนาดอื่น ๆ หมายถึงสุนัขเหล่านี้จะใช้พลังงานไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่การกินอาหาร จะกินได้ทีละน้อยเนื่องจากกระเพาะมีขนาดเล็ก จึงต้องกินทีละน้อย แต่กินบ่อยครั้ง ซึ่งในอาหารสูตรสำหรับสุนัขพันธุ์เล็กจะมีการคำนวนปริมาณสารอาหารให้เหมาะสม และออกแบบลักษณะเม็ดอาหารให้มีขนาดเล็ก ล้อไปกับขนาดปากของสุนัขที่เล็กเช่นกัน ทำให้สุนัขกินได้ง่ายและย่อยได้ง่าย

การดูแลขนในลาซา แอพโซก็เป็นอีกเรื่องที่ควรให้ความสำคัญและมองข้ามไปไม่ได้ โดยจะมีขนส่วน top coat ที่ยาว หนา มีความหยาบเล็กน้อย และส่วน undercoat ที่จะสั้นกว่าและนุ่มกว่า ด้วยลักษณะขนแบบนี้ทำให้สุนัขลาซา แอพโซควรได้รับการแปรงขนทุกวันเพื่อป้องกันขนเกาะกันเป็นก้อนสังคะตัง หรือในกรณีที่ขนเริ่มยาวมากเกินไป ก็สามารถเล็มออกให้สั้นลงได้ โดยอาจขอคำปรึกษาเรื่องการตกแต่งขนได้จากพนักงานตัดขนสุนัขหรือนักเพาะพันธุ์สุนัขที่มีประสบการณ์การดูแลสุนัข

การฝึกลาซา แอพโซให้อยู่ในระดับสูง จะต้องอาศัยความอดทนและความสม่ำเสมอในการฝึก อีกทั้งยังต้องมีอุบายในการสร้างแรงจูงใจให้สุนัขสนุกไปกับการฝึก ถ้าไม่อย่างนั้นสุนัขพันธุ์นี้อาจจะรู้สึกว่าการฝึกน่าเบื่อได้ แต่อย่างไรก็ดี อย่างน้อยสุนัขก็ควรได้รับการฝึกคำสั่งเรียกกับการฝึกให้คุ้นชินกับสายจูง

ลาซา แอพโซเป็นสุนัขที่สามารถเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวผู้น่ารักได้ไม่ยาก สามารถอยู่กับเด็กและสัตว์เลี้ยงอื่นได้ แต่ว่าก็เป็นสุนัขที่ค่อนข้างอ่อนไหว จะวิตกกังวลได้ง่ายหากอยู่ในสภาวะที่มีเสียงดังรบกวนหรือมีความวุ่นวาย เพราะฉะนั้นแล้วครอบครัวที่มีเด็กที่โตพอจะเข้าใจสุนัขจึงเหมาะกับสุนัขพันธุ์นี้ที่สุด

ถึงแม้ว่าจะเป็นสุนัขที่ได้ชื่อว่าเป็นมิตรกับเด็กแค่ไหน แต่ทั้งเด็กและสุนัขก็ควรได้รับการสอนให้ให้เกียรติซึ่งกันและกัน รวมถึงวิธีเล่นกันอย่างปลอดภัย ซึ่งอย่างไรก็ดีไม่ว่าจะกรณีไหนก็ไม่ควรทิ้งเด็กกับสุนัขไว้เพียงลำพัง ควรมีผู้ใหญ่จับตาดูอยู่เสมอ